با افزایش هزینه های زندگی در بریتانیا، افراد بیشتری از تلاش های روزانه خود برای تامین هزینه های اولیه گزارش می دهند. یک کارمند خیریه که به مدت دو دهه به مردم در زمینه مسائل مالی کمک می کند، می گوید که وضعیت سال ۲۰۲۲ بدترین وضعیتی است که او تا به حال دیده است، اما او همچنان مصمم است که مردم را از سر راه براند.

جین نندیک به مدت ۱۷ سال در The Shores Centre در ویترنسی در ساحل شرقی یورکشایر کار کرده است. این موسسه خیریه که در کنار دریا درست چند متری از محل اسکله سابق شهر ساخته شده است، با هدف کمک به مردم در مدیریت پول خود، دسترسی به غذای ارزان قیمت و تلاش برای بهبود رفاه خود است.

مدیر اجرایی جین می‌گوید وضعیت برای کسانی که در سال ۲۰۲۲ با مشکل مواجه هستند، تیره و تار است. او متوجه تقاضای مارپیچ کمک برای رسیدگی به مسائل مالی شده است.

او می گوید: “من هر روز این را می بینم.” او در حالی که از افرادی که برای کمک به مرکز مراجعه می کنند نظر می دهد.

“این تکراری و دلخراش است. ما افراد مسن تر، افراد ۷۵ ساله را می بینیم که اکنون به عنوان بی خانمان طبقه بندی می شوند.

“این واقعیت است.

“این بدترین چیزی است که تا به حال دیده ام.”

“چه کسی نگران نیست؟”

دیو، یک مرد ۶۱ ساله که نمی‌خواست تصویری از او نشان داده شود، از جمله کسانی است که درخواست کمک می‌کنند.

او با مشاوران مرکز شورز صحبت می‌کند و می‌گوید که پس از تسویه حساب‌هایش فقط ۲۰ پوند فرصت دارد تا در دو هفته آینده با او ملاقات کند.

او می گوید: “همه چیز مستقیماً از بانک خارج می شود. من فقط ساندویچ می خورم.”

او با لبخند می‌افزاید: «روز قبل مقداری ماکارونی روی نان تست خوردم که چند سالی بود نخورده بودم که خیلی خوب بود.

“من نگرانم. اما چه کسی نگران نیست؟”

او تنها نیست.

کوین دیویس، همچنین ۶۱ ساله، زمانی که کارش را پس از زمین خوردن از دست داد، برای پرداخت قبوض خود با مشکل مواجه شد.
او اکنون در موسسه خیریه سلامت روان Mind داوطلب می‌شود و می‌گوید تجربیات خودش به او کمک کرده است تا از کسانی که برای مقابله با این مشکل تلاش می‌کنند حمایت کند.

او می گوید: «به من گفته شد که هفته ای ۴۵ پوند دریافت می کنم.

“من در این فکر مانده بودم: “من تمام زندگی ام را کار کرده ام و چگونه باید با این کار زندگی کنم؟”

آقای دیویس می‌گوید یک کیف پول یا کیف خالی تأثیر عمیق‌تری نسبت به ناتوانی در خرید چیزی داشت.

من دیگر نمی‌خواهم بیرون بروم. نمی‌خواهم حرف بزنم. من در اعماق بدبختی‌ها بوده‌ام، چند بار خودکشی کرده‌ام.»

او به ما گفت که تقاضا برای جلسات هفتگی در شهر بیش از دو برابر شده است و افزایش تقاضا به این معنی است که مرکز سواحل مجبور به معرفی لیست انتظار برای مشاوره شده است.

آقای دیویس می‌گوید که مردم باید آگاه شوند که هر چقدر هم که در آن زمان مصیبت‌شان ناامید باشد، با کمک اوضاع بهتر می‌شود.

او می‌گوید: «این کار دشواری خواهد بود، اما اگر مراقب و معقول باشید و فقط فکر کنید: «همیشه اینطور نخواهد بود».

جین می‌گوید که از این فکر که آینده برای کاربران این مرکز چه خواهد شد، “متحجر” است.

او می گوید: «ما افراد خوب زیادی را از جوامع خوب از دست خواهیم داد. “من به طور منظم می شنوم که مردم در پایان کار خود هستند.”

او می گوید: “من به دولت مرکزی زانو می زنم و خواهش می کنم اکنون کاری انجام دهید، ما نمی توانیم تا اواخر امسال صبر کنیم. ما اکنون به اقدام نیاز داریم.”

ما تمام تلاش خود را می کنیم تا از آنچه که داریم و منابعی که داریم استفاده کنیم.