ژانویه زمانی است که بسیاری از ما می خواهیم بهترین خودمان باشیم.

برای برخی، این به معنای کمک مالی به یک هدف ارزشمند است.

اما آیا نیت خوب ما همیشه نتایج مثبتی برای علل – و افرادی – که امیدواریم کمک کنیم به همراه دارد؟

یا ما ساده لوحانه به سازمان های نه چندان مؤثر کمک می کنیم؟

کند و کاو در جزئیات

مایکل نوتل یک روانشناس و مدرس ارشد در دانشکده علوم رفتاری و سلامت در دانشگاه کاتولیک استرالیا است.

او خیلی فکر کرده است که چرا ما اهدا می کنیم، و چگونه حسن نیت ما می تواند بیشترین تأثیر را داشته باشد.

بیشتر مردم به این دلیل که می‌خواهند به مردم کمک کنند به خیریه می‌پردازند.»

اما اگر اینطور است، ما باید واقعاً به دنبال خیریه‌هایی باشیم که بهترین کارها را در جهان انجام می‌دهند – و فکر نمی‌کنم بیشتر ما هنوز این کار را انجام دهیم.

“ما اغلب می دهیم زیرا وقتی در مورد یک خیریه خاص فکر می کنیم، احساس خوبی به ما دست می دهد، اما این احساس خوب پیش بینی خوبی برای اینکه چقدر این موسسه خیریه در کمک به مردم موثر است، نیست.”

برای مثال، دکتر نوتل به یک سازمان بسیار محبوب اشاره می کند: سگ های راهنمای استرالیا.

او می‌گوید: “سگ‌های راهنما شگفت‌انگیز هستند. آنها حیوانات زیبایی هستند و واقعاً برای حدود ۹ سال به یک فرد نابینا کمک می‌کنند، یعنی مدت زمان شغلی سگ راهنما قبل از بازنشستگی.”

“مشکل این است که آنها ۵۰۰۰۰ دلار برای آموزش هزینه می کنند و برای مدت کوتاهی به یک نفر کمک می کنند. آنها نابینایی آنها را درمان نمی کنند، بلکه فقط زندگی آنها را آسان می کنند.”

دکتر نوتل می‌گوید چنین اطلاعاتی در مقابل اهدای کمک به سگ‌های راهنما نیست – در واقع، مادرش حامی بزرگی است – اما مهم است که به اطلاعاتی در مورد میزان هزینه‌های ما مجهز باشیم.

سه نوع اهداکننده

متیو هال، استاد حسابداری در دانشگاه موناش، می‌گوید با توجه به گزینه‌های فراوان، انتخاب یک موسسه خیریه برای مشارکت در آن می‌تواند «گیج‌کننده و طاقت‌فرسا» باشد.

او در مورد اینکه چگونه اهداکنندگان استرالیایی تصمیم می‌گیرند که کدام مؤسسه خیریه شایسته هستند، تحقیق کرد و دریافت که اکثر ما در یکی از سه گروه خاص قرار می‌گیریم.