دی ماه 1382، زمانی که بم لرزید، خانه ها ویران شد و شمار زیادی از هم وطنانمان جان خود را از دست دادند، دل های بسیاری هم در سراسر ایران و بلکه جهان لرزید و به کمک آسیب دیدگان این فاجعه بزرگ شتافت.
بزرگ بانویی نیز در این خیل عظیم، از تهران آمد تا برای مدتی کوتاه آرامش بخش کودکان بازمانده از زلزله باشد، اما تقدیر برای او که سال های فراغت و بازنشستگی خود را سپری می کرد، چیز دیگری رقم زده بود.کنیز خدیجه دهقان، بازنشسته آموزش و پرورش که سابقه سی سال مدیریت مهدهای کودک تهران را در قبل و بعد از انقلاب و 12 سال معاونت مهد کودک وزارت نیرو را بر عهده داشت، با کوله باری از تجربه و به تشویق و همکاری اقوام خود تصمیم به تاسیس خانه ای جهت تسلی دل کودکان بی گناه، گرفت.
زحمات شبانه روزی و خالصانه او و همراهانش در زمان کوتاهی به ثمر نشست و آشیانه ای به نام یاور یتیمان و دستگیر مظلومان، حضرت علی (ع) تاسیس و در تاریخ 18 خرداد 1383، تنها شش ماه پس از آن زلزله ویرانگر، افتتاح گردید.آشیانه علی کار خود را با یک خانه و پذیرش ده کودک آغاز کرد و اکنون پس از گذشت 11سال پذیرای 58 کودک در سه مرکز دخترانه ، پسرانه و معلولین خفیف ذهنی می باشد.